“Het gaat goed met het kleine wichtje.”

Het was biddag vandaag, daarom ben ik vanochtend met David naar de preek in de Grote Kerk geweest. Daarna ben ik zelf naar meester Miller en zijn huisvrouw Catalina gewandeld. Het gaat gelukkig goed met hun kleine wichtje. Ik was nieuwsgierig of Catalina nog erg verdrietig is over het overlijden van haar zoontje, maar ik durfde het haar niet te vragen. Het lijkt mij heel moeilijk om enerzijds dankbaar te zijn voor de geboorte van een gezond kind en anderzijds te treuren om het overlijden van het andere kind.

Catalina lijkt goed te herstellen van de bevalling. Dat het ook anders kan weten we uit eigen ervaring: het is vandaag precies een jaar geleden dat Roeltje, Davids lieve echtgenote, in het kraambed overleed. We missen haar nog iedere dag. Misschien is het wel daarom dat David net pas na middernacht beschonken thuiskwam. Hij wist me met dubbele tong nog net te vertellen dat er vandaag 4 à 5 nieuwe speelklokjes in de toren van de Grote Kerk geplaatst zijn. Op mijn vraag hoeveel klokjes nou precies moest hij mij het antwoord schuldig blijven. Inmiddels ligt hij diep te slapen. Ik blaas mijn kaars ook maar eens uit.