“Ze hebben Abraham nu dan toch te pakken!”

Arme, arme Abraham! Ze hebben hem nu dan toch te pakken. Nadat er van verschillende kanten klachten kwamen over zijn schurftige voorkomen en zwervende bestaan, hebben oom Adriaan en mijn broer David gisteren na verhit overleg besloten dat er iets moest gebeuren.

En vandaag was het zover: samen hebben ze Herman Arents, Breckervelds zwager, zover gekregen om Abraham gevangen te nemen en met de schuit naar Delft te begeleiden. Daar wordt mijn broertje voorlopig opgevangen door mijn broer Hendrik en schoonzus Eva. Zij zullen hem wassen, genezen en in huis gevangen houden tot we met elkaar een definitieve oplossing voor onze raddraaier hebben bedacht. Dat zal nog niet meevallen.

David ging, nadat hij zich ervan had vergewist dat Abraham daadwerkelijk naar Delft was vertrokken, over tot de orde van de dag: hij heeft zich in de Papestraat laten barbieren door Mr. Cornelis. Je zou toch denken dat hij zich het lot van zijn kleine broertje meer zou aantrekken. Dat doe ik in ieder geval wel. Ik zit hier met tranen boven mijn schrijfsels.