“We zijn hondsmoe van de hitte.”

De hitte is nauwelijks meer te doen! Ik kom het huis niet meer uit, Abraham loopt met een knalrood hoofd rond, Adriaan en Sara worden er lamlendig van en David is zelfs gestopt met zijn wandelingetjes. En dat wil wat zeggen. Het is dat Breckerveld nog langskwam voor een praatje, anders hadden we de hele dag niemand gezien.

Breckerveld had trouwens weer eens wat te klagen. Ik heb maar met een half oor geluisterd, maar hij heeft duidelijk ruzie met zijn huisbaas. Ik heb het veel te heet om me te verdiepen in andermans zorgen, maar het komt er geloof ik op neer dat hij en Jenneke gaan verhuizen. Na Breckervelds bezoek hebben we met z’n vijven gegeten en David heeft nog een dik uur viool gespeeld. Het is nog voor tienen, maar we gaan zo allemaal maar eens naar bed. We zijn allemaal hondsmoe van de hitte.