“Breckerveld is al dagen uit zijn normale doen.”

Vandaag was een belangrijke dag. Samen met Jaccomijntje heb ik belijdenis gedaan bij dominee Lamotius. We gingen natuurlijk al een tijdje naar de catechismuspreken en we hebben samen met David verschillende keren de vragen en antwoorden geoefend, maar vanavond was het dan echt zover. Ik was best een beetje zenuwachtig voor mijn belijdenis, maar het ging heel goed. Nu we de gelofte hebben afgelegd, mogen Jaccomijntje en ik met Pasen voor het eerst deelnemen aan het Avondmaal. We horen er nu echt bij.

Breckerveld is nog steeds uit zijn normale doen. Hij vergat me in de kerk zelfs te feliciteren. Hij heeft geldzorgen, is radeloos en wordt overvallen door sombere gedachten, zo vertelde David me. Iedere dag komt hij wel een paar keer langs om tegen mijn broer te klagen. Je zou denken dat er iets ernstigs met hem aan de hand is, maar hij gaat trouwen. Dat zou toch juist een hoogtepunt in zijn leven moeten zijn? Breckerveld heeft echter grote zorgen, niet alleen vanwege zijn trouwkleed, maar ook omdat zijn nieuwe huurbaas Jenneke niet wenst te accepteren als huisgenoot. Tenminste: zolang Herman weigert meer huur voor het huis te betalen.

David werd zo gek van Breckervelds gezeur dat hij vanavond naar tante Annetje vluchtte voor een praatje, de portie en een glaasje anijswater. Mij met Breckerveld bij het vuur achterlatend. Ik wist niet zo goed wat ik tegen hem moest zeggen en voelde me een beetje opgelaten. Ik vind het best sneu dat hij zoveel zorgen heeft, maar je zou toch denken dat hij van tevoren heeft nagedacht over zijn huwelijk met Jenneke?

Ik zit nu bij kaarslicht te schrijven, want David ligt zo te woelen dat ik geen oog dichtdoe. Volgens mij heeft hij een prettige droom. Ik moet er toch eens achter komen over wie.