
Vandaag zijn we de hele dag in Delft blijven hangen tot na de sneeuwbui, we zijn pas net weer thuis. Ik heb vanmiddag fijn gekletst met mijn schoonzuster Eva en gespeeld met mijn neefjes David van bijna drie en Salomon van ruim een jaar. Eva is trouwens weer in verwachting, het kind wordt zo ongeveer in mei verwacht.
David vertelde me dat hij vandaag bij advocaat Adriaan van Assendelft langs is geweest om de huur voor ons huis te betalen. Terwijl hij daar was, kwam het nieuws dat de Spanjaarden zich teruggetrokken hebben van de Veluwe, dus het gevaar van een aanval is geweken. De advocaat heeft David zijn Atlas van Mercator laten zien. David vertelde me dat een atlas een verzameling kaarten in boekvorm is en Mercator een Vlaming was die in heel Europa faam heeft gemaakt als cartograaf, graveur en instrumentmaker. David was heel erg onder de indruk van de kaarten in het boek. Hij vertelde dat je er de hele wereld in kan zien, maar dan plat op papier. En hij vertelde ook dat er in de zuidelijke America’s kannibalen wonen, dat zijn mensen die mensenvlees eten. In de atlas zag hij ze mensenvlees roosteren en er hingen menselijke ledematen te drogen. Gruwelijk!
Het weer van 20 februari 1624:
“Immers zoo strengen ende verdrietigen weder als boven, met sonneschijn de heele morgen, doch sneeuwende an de Middag vry diep, ende was de naermiddag voort goed weder.”